Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie

22/09/2022

Wystawa już zamknięta, pozostaniemy jednak w tym miejscu, przypominając artystów i prace z naszych zbiorów.

Dzisiaj rocznica śmierci Mieczysława Szymańskiego - zmarł 22 września 1990 roku (ur. 8 listopada 1903)

▪ W latach 1926-1932 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w pracowniach malarstwa Karola Tichego i Tadeusza Pruszkowskiego oraz w Pracowni Kompozycji Brył i Płaszczyzn Wojciecha Jastrzębowskiego.
▪ W latach 1932-1935 wystawiał z ugrupowaniem uczniów Pruszkowskiego Loża Wolnomalarska, którego był prezesem. Prace malarskie z tego okresu zachowały się szczątkowo (kilka posiada Muzeum Narodowe w Warszawie).
▪ Równolegle artysta wykonywał prace z dziedziny malarstwa dekoracyjnego i liczne projekty tkanin, za makatę "Jan III Sobieski" otrzymał Grand Prix na Międzynarodowej Wystawie "Sztuka i Technika", Paryż 1937.
▪ Od 1949 do emerytury w 1974 był pedagogiem na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP, gdzie prowadził pracownię tkaniny. Pracy tej poświęcił się całkowicie, zarzucając prace projektowe i twórczość malarską, do której powrócił w 1968.
▪ Jedyna wystawa indywidualna Mieczysława Szymańskiego miała miejsce w naszym Muzeum w 1988 (22.04.-29.05.), tu przechowywane są liczne jego prace, 8 obrazów, ok. 500 studiów rysunkowych oraz materiały do nie wydanego źródłowego katalogu-monografii,

20/09/2022

Pierwsza wystawa w murach Pałacu Czapskich za nami!

Wszystkie eksponaty wróciły już do magazynów, a my serdecznie dziękujemy za ostatnie 8️⃣ miesięcy! Co miesiąc spotykałyśmy się z Wami podczas oprowadzań i warsztatów dla dzieci. W sumie wystawę odwiedziło ponad 1️⃣2️⃣ tys. osób!

Dziękujemy też za tak liczne przybycie na finisaż! Przed nami krótka chwila oddechu i zabieramy się za prace nad kolejna wystawą... ale o tym opowiemy za jakiś czas:)
Do zobaczenia zimą!

Zespół Muzeum ASP w Warszawie

Fot. Adrianna Molka

15/09/2022

Przed nami ostatnie dni wystawy "Ćwiczenia ze sztuki"!

Przypominamy, że w sobotę (17 września) zapraszamy Was na finisaż!
⏺ 15:00 warsztaty dla dzieci
Ćwiczenia ze sztuki | Warsztaty dla dzieci
⏺ 17:00 finisażowe oprowadzanie
Ćwiczenia ze sztuki. Kolekcja Muzeum ASP w Warszawie || FINISAŻ

Do zobaczenia!

fot. Wojciech Holnicki-Szulc

12/09/2022

Aleksander Kobzdej urodził się 102 lata temu -
12 września 1920 w Olesku na Ukrainie, zmarł 25 września 1972 w Warszawie
▪ Od wczesnego dzieciństwa mieszkał we Lwowie, gdzie w 1939 zdał maturę. Jesienią 1939 rozpoczął studia architektoniczne na Politechnice Lwowskiej i jednocześnie zaczął malować pod okiem Władysława Lama. W 1944 został wywieziony na roboty przymusowe do Wiednia, skąd uciekł do Jugosławii.
W 1945 powrócił do kraju.
▪ Po wojnie krótko studiował w ASP w Krakowie u prof. Eugeniusza Eibischa, by już pod koniec 1945 objąć stanowisko asystenta swego dawnego nauczyciela, prof. Władysława Lama, na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Pracując, ukończył politechnikę z dyplomem inżyniera, a w 1947 zaczął uczyć w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie. Pracował tam do 1951, kiedy to przeniósł się do ASP w Warszawie, gdzie nauczał aż do śmierci.
▪ W 1955 otrzymał dyplom, w 1958 tytuł prof. nadzwyczajnego, wielokrotnie był dziekanem Wydziału Malarstwa, w latach 60. prowadził Katedrę Malarstwa Ściennego (potem zwaną Katedrą Problemów Malarstwa w Architekturze)
▪ Styl malarstwa Aleksandra Kobzdeja ulegał wielokrotnym przemianom:
w latach 40. był pod wpływem koloryzmu, kierunku triumfującego zarówno w Akademii krakowskiej, gdzie zaczynał studia, jak i w „szkole sopockiej”, którą współtworzył
▪ W pierwszej połowie lat 50. należał do koryfeuszy socrealizmu, nie unikał jednak, nawet w tym czasie, ironicznej refleksji, o czym świadczy świadczy dyptyk złożony z obrazów „Podaj cegłę” i „Ceglarki”, w którym skonfrontował postulatywną i rzeczywistą stronę trudu codziennej pracy
▪ Od 1956 radykalnie zmienił styl, doświadczając odtąd rozmaitych odmian informelu i malarstwa materii. Eksperymentując z fakturą i przestrzenią stworzył cykl „Szczelin”.
▪ Natomiast w latach 70. ich rozwinięciem stały się obiekty malarskie zwane „Hors cadre”, wchodzące w niczym nie ograniczone relacje z otaczającą przestrzenią.
▪ Na wystawie prezentujemy obrazy reprezentujące oba te cykle.
Zapraszamy, wystawa otwarta ostatni tydzień od wtorku do soboty, w godz. 12-19

05/09/2022

5 września 1906 roku w Przedborzu na Kielecczyźnie urodził się Marian Wnuk (zm. 29.09.1967 w Warszawie)
▪ artysta ukończył Szkołę Przemysłu Drzewnego w Zakopanem (1927), a następnie Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Tadeusza Breyera (1934)
▪ do wybuchu II wojny światowej pracował jako nauczyciel rzeźby w Państwowym Instytucie Sztuk Plastycznych we Lwowie. Uczestniczył w tym czasie w konkursach na pomniki, m. in. Józefa Piłsudskiego we Lwowie (1936) i w Warszawie (1937, 1939)
▪ pod okupacją sowiecką kontynuował pracę pedagogiczną, po zajęciu Lwowa przez Niemców współpracował m. in. z konspiracyjną Radą Pomocy Żydom ("Żegota"). W 2019 otrzymał pośmiertnie tytuł „Sprawiedliwego wśród Narodów Świata”
▪ w 1944, zagrożony aresztowaniem, przeniósł się do Warszawy, skąd po Powstaniu był deportowany do Niemiec. W 1945, po krótkim pobycie w Krakowie, osiadł na Wybrzeżu jako współzałożyciel, profesor i rektor (1947-1949) Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku
▪ od 1949 do końca życia był profesorem ASP w Warszawie. W latach 1951-1954 i 1959-1967 pełnił funkcję jej Rektora. Jako pedagog i szef uczelni położył wielkie zasługi w obronie jej autonomii i prawa do swobodnej ekspresji artystycznej w trudnych latach reżimu komunistycznego
▪ trwał przy rozwiązaniach klasycyzujących, osiągając najdoskonalszy ich wyraz w rzeźbie "Kobietom czasów okupacji" (1964). W ostatnich latach tworzył dramatyczne, bliskie abstrakcji rzeźby w drewnie, jak "Dwie natury" (1964), "Bruno Schulzowi" (1966), "Antoniemu Kenarowi" (1966), "Płonące Miasto" (1967)
▪ Muzeum ASP w 1996 roku, z inicjatywy Adama Myjaka, zorganizowało wystawę artysty w przestrzeni Jego pracowni na parterze Pałacu Czapskich, scenografię przygotował Jacek Damięcki. Ekspozycji towarzyszył monograficzny katalog artysty przygotowany przez Annę Wrońską
▪ obecnie ta sama przestrzeń stała się salami wystawowymi naszego muzeum, gdzie prezentujemy kolekcję. Na wystawie, czynnej już tylko do 17 września (!), zobaczyć możecie szkic głowy do pomnika Wdzięczności dla Armii Radzieckiej w Gdyni (odsłonięty 1953, zdemontowany 1990)

30/08/2022

10 lat temu, 30 sierpnia 2012 roku zmarł Jacek Sempoliński (ur. 27 III 1927)
- malarz, krytyk sztuki, eseista, wieloletni profesor naszej uczelni

🔹 w 1946 rozpoczął studia na ASP w Warszawie w dziedzinach malarstwa sztalugowego i ściennego (pod kierunkiem prof. Eugeniusza Eibischa i prof. Jana Sokołowskiego) oraz scenografii (pod kierunkiem prof. Władysława Daszewskiego). Absolutorium uzyskał w 1951, dyplom w 1956. Od tego czasu nieprzerwanie pracował jako pedagog w macierzystej uczelni, początkowo na Wydziale Architektury Wnętrz, od 1977 na nowo powstałym Wydziale Wzornictwa Przemysłowego
🔹 w 1952-1953 współpracował z Władysławem Daszewskim jako jego asystent w Teatrze Narodowym w Warszawie. Wykonał w 1949 (w zespole z Janem Sokołowskim i Zofią Czarnocką-Kowalską) polichromie plafonu Teatru Narodowego, który spłonął w 1985 roku. W latach 1953-1957, w tym samym zespole, współpracował przy dekoracjach nowo odbudowanych kamienic Starego i Nowego Miasta w Warszawie.
🔹 korzenie jego twórczości malarskiej tkwią w tradycji polskiego koloryzmu z jednej, tradycji Arsenału 1955 z drugiej strony. O ile szkoła kapistowska nasyciła jego malarstwo tym, co określamy mianem "kultury obrazu", o tyle doświadczenie Arsenału dodało dramatyzmu, a wartości moralno-etyczne zajęły w nim pozycję równorzędną z formalnymi
🔹 w naszych zbiorach posiadamy 40 prac (24 rysunki i 26 obrazy), większość podarowanych przez Wiesława Juszczaka w 2016 roku.
Na wystawie pokazujemy 2 obrazy:
Pierwszy „Łąka w górach” (1974), przedstawia daleko abstrahowane motywy natury.
Drugi „Zdjęcie z krzyża” (1988) jest jednym z obrazów, w których górę wzięły dramatyczne wątki egzystencjalne, często w postaci odniesień pasyjnych, wyrażane przez zmianę kolorystyki (ciemne błękity, fiolety, zimne szarości), a przede wszystkim - znamienną odtąd dla jego twórczości fizyczną destrukcję płócien (dziurawienie, darcie) dokonywaną przez autora podczas malowania
🔹 w latach 80., wraz z czasem przewartościowań i dylematów moralnych okresu stanu wojennego, postawa reprezentowana przez Jacka Sempolińskiego zyskała mu pozycję autorytetu zarówno artystycznego, jak i - dzięki licznym wypowiedziom, esejom itp. - intelektualnego
🔹 artysta w 1990 roku miał pokaz w Muzeum ASP w Warszawie "Miejsce zwane Czaszką". Maryla Sitkowska opracowała z tej okazji pełną dokumentację bibliograficzną życia i twórczości artysty.

22/08/2022

W ostatni wakacyjny weekend zapraszamy serdecznie do Pałac Czapskich w Warszawie!

W sobotę 27 sierpnia odbędą się:
▪️ godz. 11:00 Ćwiczenia ze sztuki | Warsztaty dla dzieci
z Jacqueline Horodynska
◾️ godz. 12:00 Ćwiczenia ze sztuki. Kolekcja Muzeum ASP w Warszawie || Oprowadzanie kuratorskie
z Katarzyną Jankowską-Cieślik



PS. To będzie przedostatnie nasze spotkanie z Wami. 17 września zapraszamy na finisaż! Więcej informacji wkrótce.

Pałac Czapskich w Warszawie
Krakowskie Przedmieście 5
wt-ndz 12-19

20/08/2022

20. VIII 2001 zmarła Wanda Paklikowska-Winnicka (ur. 20.06.1911 we Lwowie) - malarka, wieloletnia pedagożka warszawskiej ASP.
• W 1934 ukończyła Państwową Szkołę Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego w Krakowie i wyszła za mąż za Aleksandra Winnickiego, lewicującego wówczas malarza, członka I Grupy Krakowskiej.
• Lata wojny Winniccy spędzili we Lwowie. Pomagali w wyciąganiu z getta żydowskich artystów, ukrywali się u nich m.in. Serafina i Karol Fersterowie. Nawiązana wówczas przyjaźń ze Stefanem Nacht-Samborskim, przetrwała do końca życia. W 2019 obydwoje Winniccy otrzymali pośmiertnie tytuł Sprawiedliwych wśród Narodów Świata.
• Po wojnie w 1945 osiedlili się przy ulicy Walecznych na warszawskiej Saskiej Kępie, w pierwszej powojennej kolonii artystycznej stolicy, gdzie mieszkali m.in. Helena i Jan Cybisowie, Artur Nacht-Samborski i Kazimierz Tomorowicz.
• Wanda w 1946 zaczęła pracę na warszawskiej ASP jako asystentka Tomorowicza, następnie Nachta-Samborskiego. Kiedy Nacht został odsunięty od nauczania w ramach ofensywy socrealizmu, Winnicka przeniosła się na Wydział Rzeźby
• W 1976 wróciła na Wydział Malarstwa, gdzie do przejścia na emeryturę w 1989 prowadziła pracownię malarstwa.
• Od 1960 należała do „peintres de la galerie” paryskiej Galerie Lambert.
• W 2007 Muzeum ASP zorganizowało w warszawskiej Zachęcie obszerną retrospektywę artystki, której towarzyszył monograficzny katalog, zaprojektowany przez pracownika naszej uczelni - Mariusza Gajewskiego.
• Jej obrazy reprezentują nurt malarstwa materii: operują grubą fakturą, tworzoną z kombinacji klejów i gipsu ( w muzealnej rubryczce określaną jako „technika własna”)
• W latach 60. znajdują się na nich głównie postacie; ludzkie, zwierzęce lub anielskie, bliskie malarstwu Jana Lebensteina.
• W późniejszym okresie pojawiają się inspirowane gorzkim rozumieniem historii "Zbroje" a także tematyka Kosmosu i surrealnych, utrzymanych w klimacie prozy Lema, ożywionych maszyn.
• Drobniutka, zawsze elegancka, jedna z nielicznych w tamtych latach profesorek warszawskiej ASP, Wanda Paklikowska-Winnicka przez kilkadziesiąt powojennych lat tworzyła swoje poważne, zupełnie nie „kobiece” obrazy
• Na wystawie "Ćwiczenia ze sztuki" ( czynna w Pałacu Czapskich przy Krakowskim Przedmieściu, do 17 września) pokazany jest obraz "Korona cierniowa"
• Muzeum ASP jest w posiadaniu 10 obrazów olejnych artystki, otrzymanych od niej samej, a także od Magdaleny Spasowicz.
• Przechowujemy także obszerny depozyt jej prac na papierze.

18/08/2022

14 sierpnia odszedł Stefan Gierowski: wybitny artysta, klasyk polskiego malarstwa, niezastąpiony nauczyciel wielu pokoleń artystów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie.
R.I.P.

08/08/2022

Jan Tarasin urodzony 11.09.1929 – zmarł 08.08.2009.
Dziś mija 13 lat...
🔹 Studiował malarstwo w ASP w Krakowie pod kierunkiem prof. Zbigniewa Pronaszki (1946-1951), w tym czasie zadebiutował na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948/49), od 1962 był członkiem Grupy Krakowskiej.
🔹 W latach 1963-1967 uczył na Wydziale Architektury Wnętrz krakowskiej ASP. W 1967 przeniósł się do Warszawy, a pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie podjął w 1974 roku.
🔹 W latach 1987-1990 był rektorem tej uczelni.
🔹 Równolegle z malarstwem zajmuje się rysunkiem i grafiką. W latach 1974-1981 wydał 8 autorskich “Zeszytów” z serigrafiami i własnymi tekstami.
🔹 Najbardziej znany z obrazów abstrakcyjnych, które zaczął malować po 1956 roku. Układy wyodrębnionych elementów - “przedmiotów” umieszczane były przez artystę na płaszczyźnie lub w aluzyjnej przestrzeni, najczęściej w kompozycji pasmowej. Od lat 70. “przedmioty” zmieniały się w graficzne, zwykle czarne, znaki na jasnych tłach.
🔹 W naszych zbiorach posiadamy 6 obrazów (depozyt kolekcji Krzysztofa Musiała oraz rodziny) oraz cykle graficzne artysty.
🔹 Na naszej wystawie zobaczycie dość nietypowy obraz z tego czasu - kolorem i kompozycją nawiązujący do ‘cezannowskich” martwych natur. Zapraszamy!

05/08/2022

Rajmund Ziemski ur. 30.08.1930, zmarł 5.08.2005.
Dziś mija 17 lat...
🔸 Studia w warszawskiej ASP ukończył w 1955 pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego. Po studiach związał się jako pedagog z macierzystą uczelnią, początkowo był asystentem Mieczysława Szymańskiego, potem Jana Cybisa na Wydziale Malarstwa; w 1967 objął samodzielną pracownię malarstwa na Wydziale Architektury Wnętrz
W 1978 otrzymał dyplomującą pracownię na Wydziale Malarstwa, od 1989 prowadził pracownię rysunku na macierzystym wydziale aż do chwili przejścia na emeryturę w 2000 roku.
🔸 Symbolicznym debiutem stał się dlań udział w Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale w 1955
🔸 Po pierwszym okresie dramatycznej w wyrazie figuracji, nastąpił w twórczości malarza okres fascynacji abstrakcją. Odtąd reprezentował nurt „czarnego” egzystencjalnego informelu, a w latach ostatnich oscylował w stronę jaskrawych i ostrych zestawień barwnych swoich abstrakcji
🔸 Muzeum ASP przygotowało w 2010 roku wystawę prezentowaną w warszawskiej „Zachęcie”, której towarzyszył monograficzny katalog
🔸 W naszych zbiorach mamy 15 jego prac (obrazów i rysunków).
🔸 Ostatnio rodzina artysty złożyła w depozycie 3 obrazy z lat 90.
🔸 Na naszej wystawie możecie zobaczyć gwasz artysty z kolekcji Krzysztofa Musiała. Zapraszamy! Wystawa tylko do 17 września!

02/08/2022

▪ 2 sierpnia 1967 roku zmarł Henryk Berlewi (ur. 20.10.1894)
▪ czołowy przedstawiciel awangardy lat 20. XX wieku ❗️
▪ studiował w latach 1904-1909 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych, potem kontynuował naukę w Antwerpii i Paryżu
▪ przełomowe było dla artysty spotkanie z El Lissitzky'm
▪ zainspirowany konstruktywizmem i neoplastycyzmem w 1923 roku, przedstawił nowatorską teorię tzw. mechanofaktury. Głównym założeniem było odrzucenie iluzji przestrzennej malarstwa na rzecz dwuwymiarowości płótna
▪ w 1928 Berlewi wyjechał do Paryża, powrócił na pewien czas do sztuki figuratywnej, zajął się przede wszystkim portretami
▪ na wystawie "Ćwiczenia ze sztuki" zobaczycie portret Tadeusza Makowskiego z 1931 roku

➡ Wystawa czynna tylko do 17 września! Zapraszamy!

fot. Wojciech Holnicki-Szulc

29/07/2022

▪️ 116 lat temu, 29 lipca 1906 roku urodził się Zbigniew Ihnatowicz (zm. 5 sierpnia 1995)
▪️ architekt, modernista, autor warszawskiego budynku CDT-u (1948-1952, z Jerzym Romańskim)
▪️ profesor naszej uczelni w latach 1958-1982
▪️ współautor wybitnych projektów architektonicznych w Zakładach Artystyczno-Badawczych
▪️ zawsze w cieniu swojego najbliższego współpracownika Jerzego Sołtana, z którym zaprojektowali m.in. zespół sportowy SKS „Warszawianka”, PDT w Olsztynie, Pawilon Polski w Brukseli, Bar „Wenecja”
▪️ w 1969 roku został laureatem Honorowej Nagrody SARP, gdzie z tej okazji zorganizowano jego wystawę
▪️ na naszej wystawie zobaczycie widoki dworca „Warszawa-Śródmieście” (1960-1962), na fotografiach Jerzego Sołtana i Zbigniewa Kapuścika, wykonanych rok po jego ukończeniu (1963), które nie przypominają druzgocącego stanu z dnia dzisiejszego. Naszym zdaniem skandaliczne traktowanie wyjątkowej realizacji, tak wybitnych artystów jest niedopuszczalne!
▪️ nad projektem pracował cały zespół artystów z ASP w Zakładach Artystyczno-Badawczych, L**h Tomaszewski, Wojciech Fangor, Wiktor Gessler, Adolf Szczepiński, Bogusław Smyrski, Jolanta Bieguszewska, Stanisław Kucharski, Viola Damięcka, Jerzy Brejowski, Julian Hulnicki, Roman Terlikowski.
▪️ interesującym elementem projektu była koncepcja kolorystyki zaprojektowana przez Wojciecha Fangora. Mozaiki ceramiczne zostały umieszczone na ścianach peronu, filarach i sufitach. Ich wygląd, zmieniający się dla patrzącego z okien pociągu, w zależności od prędkości pojazdu, miał dostarczać wrażeń optycznych i zgodny był z tendencjami sztuki op-art-u
▪️ na wystawie "Ćwiczenia ze sztuki" zobaczycie szereg projektów ze zbiorów Muzeum ASP, także kolorystyczne studium mozaiek Wojciecha Fangora!
▪️ Zapraszamy na jutrzejsze oprowadzanie o godz. 12!

27/07/2022

Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie updated their phone number.

Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie updated their phone number.

27/07/2022

75 lat temu, 27 lipca 1947 roku, zmarł Józef Czajkowski
(ur. 21.01.1872) architekt, projektant wnętrz i mebli
▪️ przed I wojną światową związany ze środowiskiem krakowskim, od 1901 członek-założyciel Związku Polskich Sztuk Stosowanych, od 1914 - Warsztatów Krakowskich
▪️ po odzyskaniu niepodległości profesor Szkoły Sztuk Pięknych w
Warszawie w latach 1922-1938, był jej dyrektorem w latach 1923-1924, 1927-1929
▪️ na naszej wystawie zobaczycie Pawilon Polski na Międzynarodowej Wystawie Sztuk Dekoracyjnych w Paryżu w 1925 roku zrealizowany w zespole wykładowców SSP w Warszawie. Pokazujemy projekty ze zbiorów Muzeum i zdjęcia z Biblioteki Głównej ASP
▪️ pawilon okazał się spektakularnym sukcesem artystycznym. Pedagodzy SSP w Warszawie zdobyli blisko 170 nagród, w tym Grand Prix za program nauczania
▪️ indywidualne nagrody otrzymali: Józef Czajkowski, Wojciech Jastrzębowski, Mieczysław Kotarbiński, Henryk Kuna, Władysław Skoczylas, Karol Stryjeński, Karol Tichy, Edward Trojanowski i Jan Szczepkowski

25/07/2022

▪️ w najbliższą sobotę (30 lipca) zapraszamy na Ćwiczenia ze sztuki. Kolekcja Muzeum ASP w Warszawie || Oprowadzanie kuratorskie z Joanną Kanią
▪️ spotykamy się w samo południe w holu Pałac Czapskich w Warszawie

👋do zobaczenia!

fot. Wojciech Holnicki-Szulc

14/07/2022

▪ 14 lipca 2005 roku zmarł Jerzy Jarnuszkiewicz (ur. 27 lutego 1919)
▪ studia w ASP w Warszawie ukończył pod kierunkiem prof. Tadeusza Breyera i Franciszka Strynkiewicza, dyplom uzyskał w 1950
▪ od 1950 pracował jako pedagog na Wydział Rzeźby ASP Warszawa. W 1969 otrzymał tytuł profesora. W 1985 przeszedł na emeryturę
▪ Jarnuszkiewicz był zawsze ceniony przez swoich uczniów, którym powtarzał: „Najpierw jest się człowiekiem, następnie poetą, a na koniec - rzeźbiarzem”
▪ jako pedagog tworzył nowy model kształcenia oparty na docenieniu i rozwoju osobowości każdego z uczniów
▪ Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie swoją pierwszą wystawę poświęciło jemu i jego studentom („W kręgu pracowni Jarnuszkiewicza”, 1985, aula ASP w Warszawie)
▪ wczesne prace artysty dotyczyły przeżyć wojennych ("Mały Powstaniec", 1946) lub związane były z odbudową Warszawy (płaskorzeźby na MDM-ie, 1950). Będąc jeszcze studentem wykonał rzeźby na Cmentarzu Żołnierzy Radzieckich w Warszawie, za które w 1950 otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia (wspólnie ze Stanisławem Lisowskim)
▪ od połowy lat 50. pracował w zespołach tworzących nowatorskie projekty pomników, m. in. Oświęcimskiego (I nagroda w konkursie międzynarodowym 1958, wspólnie z Oskarem Hansenem, Julianem Pałką i in.), Bohaterów Warszawy (wyróżnienie w konkursie w roku 1958, z Bohdanem Lachertem), Grunwaldzkiego (1959, z Włodzimierzem Wittekiem). Powstające równolegle rzeźby, jak m.in. "Marcinelle", "S**a", odznaczały się spotęgowaną ekspresją kształtów i faktury
▪ w latach 60. odszedł od figuracji, tworząc abstrakcyjne konstrukcje z metalu, złożone z drobnych geometrycznych kształtów układających się w bogate struktury przestrzenne
▪ na naszej wystawie możecie obejrzeć jedną z nich – "Rytmy II"(1965-1966), która została pokazana na prestiżowej wystawie „Sculpture from Twenty Nations” w Solomon R. Guggenheim Muzeum w Nowym Jorku (20.10.1967-04.02.1968)

04/07/2022

z Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie

◽️ w okresie wakacyjnym zapraszamy Was do Pałac Czapskich - Krasińskich od wtorku do niedzieli w godz. 12-19

◽️ w lipcu przygotowałyśmy dla Was:
23 lipca (sobota) godz. 11:00
Ćwiczenia ze sztuki | Warsztaty dla dzieci
30 lipca (sobota) godz. 12:00
Ćwiczenia ze sztuki. Kolekcja Muzeum ASP w Warszawie || Oprowadzanie kuratorskie

◽️ nasze Muzeum bierze także udział w akcji Raz, dwa, trzy, warszawiakiem jesteś Ty

👋do zobaczenia!

fot. Wojciech Holnicki-Szulc

30/06/2022

• 80 lat temu, 30 czerwca 1942 roku Tadeusz Pruszkowski został rozstrzelany przez niemieckich okupantów (15.04.1888-30.06.1942)
• malarz, pedagog, krytyk artystyczny związany przed II wojną z uczelnią warszawską
• artysta od 1904 roku studiował w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Konrada Krzyżanowskiego
• w latach 1908-11 odbył podróże zagraniczne; okres 1910-11 spędził w Paryżu. Prezentował swoje prace na Salonach Jesiennym i Niezależnych
• po powrocie do Warszawy w czasie I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich, w których służył do 1917 roku
• w 1918 objął stanowisko asystenta w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych. W 1922 został mianowany profesorem, gdzie prowadził pracownię malarską
• od 1930 roku pełnił funkcję rektora uczelni
• był członkiem Stowarzyszenia Artystów Polskich „Rytm”
• w roku 1934 zainicjował utworzenie Bloku Zawodowych Artystów Plastyków reprezentującego tendencje narodowościowe i tradycjonalistyczne
• Pruszkowski był członkiem Rady Instytutu Propagandy Sztuki i Towarzystwa Szerzenia Sztuki Polskiej wśród Obcych
• w latach 30-tych zajmował się krytyką artystyczną publikując swe artykuły głównie na łamach "Gazety Polskiej"

20/06/2022

▪️ 20 czerwca 1935 roku urodził się Krystian Burda (zm. 19 czerwca 2015)
▪️ na naszej wystawie możecie obejrzeć film i zdjęcia, stanowiące fragment jego dyplomu zat. „Droga do Żelazowej Woli - studium czasoprzestrzeni” (1961).
▪️ była to koncepcja pomnika poświęconego Fryderykowi Chopinowi, który składać się miał z form przestrzennych ustawionych na odcinku 10 kilometrów wzdłuż drogi z Warszawy do Żelazowej Woli
▪️ pomnik przewidziany został do oglądania z okien samochodu jadącego do domu Chopina
▪️ koncepcja pomnika autorstwa Burdy do dziś zachwyca docenieniem roli przestrzeni i próbą jej zorganizowania w celu upamiętnienia
▪️ film został zarejestrowany na taśmie szesnastomilimetrowej we współpracy z operatorem Andrzejem Janem Wróblewskim i wzbudził ogromne kontrowersje podczas obrony. Było to pierwsze zastosowanie tego medium jako głównej części dyplomu na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie
▪️ dyplom był zakończeniem kilkuletnich studiów i badań nad zagadnieniem rytmów w czasie i przestrzeni prowadzonych przez artystę w pracowni Oskara Hansena i Jerzego Jarnuszkiewicza w ASP w Warszawie
▪️ Krystian Burda był współautorem aparatu do ćwiczenia „Kierunek w kompozycji czasoprzestrzennej” w pracowni Oskara Hansena



Fot.:
1,2)▪️Kadry z filmu dyplomowego Krystiana Burdy „Droga do Żelazowej Woli - studium czasoprzestrzeni”, 1961, archiwum pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza, zbiory Muzeum ASP▪️
3) ▪️Krystian Burda przy aparacie do ćwiczenia „Kierunek w kompozycji czasoprzestrzennej”, koniec lat 50., archiwum pracowni Oskara Hansena, zbiory Muzeum ASP▪️

17/06/2022

🔳 17 czerwca 2018 zmarł Wiesław Kruczkowski (1935-2018)

🔳 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie w 1957 uzyskał dyplom w pracowni Aleksandra Kobzdeja

🔳 został profesorem macierzystej uczelni na Wydziale Malarstwa

🔳 Kruczkowski był członkiem grupy "Rekonesans", z którą wystawiał od jej pierwszej wystawy w 1964 roku

🔳 artysta wiele zawdzięczał zarówno współczesnym odmianom malarstwa informel i materii, jak tradycji koloryzmu polskiego. Z czasem, ku końcowi dekady lat 60., zaczął uprawiać malarstwo skłaniające się ku nowej figuracji. W jego wydaniu była ona naznaczona silną, ekspresjonistyczną z ducha deformacją

🔳 w połowie lat 70. zaczął tworzyć malarskie obiekty: operujące trzecim wymiarem skrzynki czy gablotki, w których reliefowe elementy z plastiku, tkaniny i innych tworzyw wchodziły w relacje z malarsko opracowanym tłem

🔳 w naszych zbiorach posiadamy serie jego kolaży dyplomowych oraz zespół obrazów podarowany przez artystę w 2016 roku

🔳 na naszej wystawie możecie obejrzeć obraz podarowany na wystawę z okazji 80-lecia ASP w 1984 roku: „Portret II”, 1983.

Fot. nr 1 „Portret II”, 1983;
nr 2 i 3 Kompozycja, 1957, praca dyplomowa pod kierunkiem Aleksandra Kobzdeja/ Wojciech Holnicki-Szulc/ zbiory MASP

11/06/2022

▪️Antoni Łyżwański (12.06.1904 – 11.06.1972)
▪️studiował w latach 1924-1930 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego, Wojciecha Jastrzębowskiego i Stanisława Ostoi-Chrostowskiego.
▪️w 1950 podjął pracę dydaktyczną w naszej uczelni; w latach 1950-1955 pełnił funkcję prorektora, w 1969 objął stanowisko dziekana Wydziału Grafiki.
▪️uprawiał fotografię już jako student, w naszych zbiorach posiadamy te przedwojenne fotografie oraz zespół prac malarskich, podarowanych przez córkę artysty – Annę Łyżwańską-Klemm
▪️na naszej wystawie możecie zobaczyć jego portret Tamary Morozowicz-Obrębskiej, 1928 (praca studencka w pracowni Tadeusza Pruszkowskiego).

Fot. 1) Portret Tamary Morozowicz-Obrębskiej, 1928/ Wojciech Holnicki-Szulc
2) Autoportret, lata 30., zbiory MASP.
3) Antonina Garnuszewska, ok. 1970., zbiory MASP.