10/02/2025
Zbigniew Namysłowski - wspomnienie w trzecią rocznicę śmierci.
7 lutego 2022 roku, trzy lata temu zmarł w wieku 82 lat Zbigniew Namysłowski - kompozytor, aranżer, saksofonista, flecista puzonista, pianista wiolonczelista i wieloletni pedagog.
Współpracował między innymi z Krzysztofem Komedą, Czesławem Niemenem i Michałem Urbaniakiem. Jako pierwszy jazzman z Polski wydał płytę za granicą.
Więcej tekstu, fotografii i muzyki na stronie www Muzeum Jazzu: https://www.muzeumjazzu.pl/zbigniew-namyslowski-wspomnienie/
Oprac. Radosław Czapski. Źródło: culture.pl Autor: Anna Iwanicka-Nijakowska, grudzień 2007; aktualizacja: Małgorzata Kosińska, Polskie Centrum Informacji Muzycznej, Związek Kompozytorów Polskich, listopad 2010, luty 2022, MG.. Fot. Eugeniusz Helbert.
Ukończył klasę fortepianu w Podstawowej Szkole Muzycznej w Krakowie. Po przeprowadzce w 1954 do Warszawy, kontynuował naukę w Średniej Szkole Muzycznej w klasie wiolonczeli. Jako pianista jazzowy zadebiutował w 1955, grając w zespole Five Brothers, utworzonym w studenckim klubie Hybrydy.
W 1960 porzucił tradycyjny jazz. Zaczął również grać na saksofonie altowym, który wkrótce stał się jego wiodącym instrumentem. Do 1963 związany był z grupą The Wreckers Andrzeja Trzaskowskiego, z którą wyjechał na pierwsze koncerty polskiego zespołu jazzowego w Stanach Zjednocznych i wziął udział w 1962 w prestiżowym festiwalu w Newport. Jednocześnie realizował własne plany artystyczne. W 1961 utworzył swój pierwszy znaczący zespół Jazz Rockers, a w kolejnych latach następne (głównie kwartety i kwintety), współpracując z takimi jazzmanami, jak Włodzimierz Gulgowski, Tadeusz Wójcik, Czesław Bartkowski, Adam Matyszkowicz, Janusz Kozłowski, Roman Dyląg, Jon Christensen, Stanisław Cieślak, Tomasz Szukalski, Paweł Jarzębski, Kazimierz Jonkisz, Wojciech Karolak, Sławomir Kulpowicz, Janusz Stefański, Kuba Stankiewicz, Darek Oleszkiewicz, José Torres, Janusz Skowron, Zbigniew Wegehaupt i Cezary Konrad, później również z Leszkiem Możdżerem.
W 1978 wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie koncertował przede wszystkim z Michałem Urbaniakiem i Urszulą Dudziak. Do kraju powrócił dwa lata później. Grał w Studiu Jazzowym Polskiego Radia, Stowarzyszeniu Popierania Prawdziwej Twórczości „Chałturnik”, grupie Jana Ptaszyna Wróblewskiego, współpracował z zespołem Novi Singers w podróży artystycznej do Indii, Nowej Zelandii i Australii, z grupą Niebiesko-Czarni i Niemen Enigmatic. Z własnymi zespołami koncertował na najważniejszych festiwalach jazzowych w kraju i za granicą, m.in. brał udział w prawie wszystkich festiwalach „Jazz Jamboree”. Wystąpił we wszystkich krajach europejskich oraz w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Indiach, Australii, Nowej Zelandii, Izraelu, na Kubie, w Meksyku, Brazylii, Kuwejcie i Republice Południowej Afryki.
Zbigniew Namysłowski twórczością kompozytorską zajmował się od lat 60. Jego dyskografia obejmuje ponad 30 autorskich płyt, z których wiele wydanych zostało za granicą. Takie albumy, jak „Winobranie”, czy „Kuyaviak Goes Funky” stały się przebojami jazzowymi oraz zostały uznane przez magazyn „Jazz Forum” za płyty wszechczasów w polskim jazzie. Jego płyta „Lola” z 1964 roku to pierwsza płyta nagrana przez polskiego jazzmana, która ukazała się poza granicami Polski.
Zdobywca trzech Nagród Muzycznych „Fryderyk” – za albumy „Namysłowski Quartet & Zakopane Highlanders Band” (przyznana w 1995 roku) i „Assymetry” (2006), w 2006 uzyskał tytuł za jazzowego muzyka roku. W 2009 roku uhonorowano jego wybitny wkład w muzykę jazzową i całokształt osiągnięć artystycznych Złotym Fryderykiem. W 2007 roku został nagrodzony Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.
Od 2012 roku prowadził złożony z najzdolniejszych uczniów Wydziału Jazzu Państwowej Szkoły Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie i Policealnego Studium Jazzu im. H. Majewskiego zespół Bednarska SuperBand.
Na zdjęciu: Zbigniew Namysłowski. Fot. Eugeniusz Helbert
MUZEUM JAZZU organizuje koncerty i wystawy „Jazz, ma on swych nieprzejednanych wrogów i gorliwych wyznawców.
